نشست خبری نمایش"بدرود امپراطور"، بازخوانیِ"محمد ابراهیمیان" از نمایشنامه‌یِ"جان گابریل بورکمن" نوشته‌یِ"هنریک ایبسن" و کارگردانی"علی پویان"، دوشنبه 21 اسفند ماه در دفتر مدیریت مجموعه تئاترشهر با حضور کارگردان نمایش و چند تن از نمایندگان مطبوعات برگزار شد.
در آغاز این نشست علی پویان گفت:«تشکر می‌کنم از رسانه‌ها که این فرصت را دادند تا بتوانم ناگفته‌ها را از این طریق با علاقه‌مندان در میان بگذارم.

نشست خبری نمایش"بدرود امپراطور"، بازخوانیِ"محمد ابراهیمیان" از نمایشنامه‌یِ"جان گابریل بورکمن" نوشته‌یِ"هنریک ایبسن" و کارگردانی"علی پویان"، دوشنبه 21 اسفند ماه در دفتر مدیریت مجموعه تئاترشهر با حضور کارگردان نمایش و چند تن از نمایندگان مطبوعات برگزار شد.
در آغاز این نشست علی پویان گفت:«تشکر می‌کنم از رسانه‌ها که این فرصت را دادند تا بتوانم ناگفته‌ها را از این طریق با علاقه‌مندان در میان بگذارم.»
او درباره نمایش"بدرود امپراطور" گفت:«ما یکی از سخت‌ترین کارهای ایبسن را روی صحنه بردیم که اگر نبود همت آقای ابراهیمیان این اتفاق آن گونه که من می‌خواستم رخ نمی‌داد که با وجود تغییرات، چارچوب و اندیشه‌های ایبسن حفظ شود و بعد منولوگ‌های سنگین، ساکت و ساکن ‌به گونه‌ای تغییر یابند که امکان حرکت را به ما بدهند. ما مقداری جان گابریل بورکمن را چالاک‌تر کردیم.‌ ‌ما یک نمایش سه ساعته را به 100 دقیقه تبدیل کردیم اما به چارچوب اندیشه‌های ایبسن دست نزدیم.»
او در ادامه افزود:«هر کارگردان یک تفکر مخاطب‌شناسی هم دارد، من اعتقاد داشتم ما در این جا با تماشاگر با حوصله‌ای روبه‌رو نیستیم و سعی کردم با این تفکر ‌کار را پیش ببرم.»
پویان در مورد نحوه تمرین این نمایش گفت:«حدود پنج ماه تمرین داشتیم. آن هم به طور مستمر و نه پراکنده و حدود روزی هشت ساعت تمرین کردیم، اما با مسائل ناخواسته‌ای روبه‌رو شدیم از جمله کمبود تالار برای اجرا، تداخل با برگزاری سه جشنواره، تَن ندادن به دو اجرایی شدن، همچنین بازیگران مورد نظر من به کارهای دیگر متعهد بودند و ناچار از کار جدا شدند. آقای زنجان‌پور که گزینه اول من بودند به کارهای دیگرشان تعهد داشتند و فقط در یک محدوده زمانی مشخص می‌توانستند همراه ما باشند. به همین خاطر دیگر از جایی نمی‌توانستند همراه ما باشند.»
او در این باره افزود:«وقتی یک بازیگر غیرمحوری در یک نمایش عوض می‌شود احساس می‌کنیم که کار دیگر نمی‌تواند به شکل منظم پیش برود، حالا فرض کنید در کار ما یک بازیگر اصلی عوض شد، اما از یک جهت خوشحالم و آن این که ‌هر کس دیگری که آمد در جای خود قرار گرفت و این طور نبود که به یک همکاری اجباری تن دهم.»
پویان همچنین یادآور شد که:«آقای محمد بهرامی به عنوان سرپرست گروه ‌کمک زیادی کردند که جایگزینی‌های مناسبی را انجام دهیم.»
وی در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران درباره دلایل کم کاری خود گفت:«من در عرصه کارگردانی انتخاب می‌کنم. اصلاً اعتقاد ندارم که آمارها نشان دهنده کیفیت است.»
پویان اشاره کرد که سه سال با پیشنهاد او مبنی بر اجرای نمایش"دشمن مردم" موافقت نشده است.
او در ادامه افزود:«برای من کیفیت حرف اول و آخر را می‌زند. من کم کار می‌کنم اما سعی می‌کنم درست کار کنم. این به آن معنا نیست که من عالی‌ هستم، هر کسی و هر کاری نقاط ضعف خود را دارد.»
او خاطر نشان کرد:«تاوان این انتخاب کردن را هم می‌دهم، یعنی ممکن است هفت سال کار نکنم، اما دیگر بین کارهایم هفت سال وقفه نخواهد بود. سعی می‌کنم سالی یک کار را داشته باشم.»
همچنین علی پویان از نمایشنامه‌یِ"رودکی" از نوشته‌های محمد ابراهیمیان به عنوان کار بعدی خود یاد کرد.
در ادامه یکی از خبرنگاران به تفاوت جنس بازی اکبر زنجان‌پور و جهانگیر الماسی اشاره کرد و این که چگونه با وجود این تفاوت، الماسی همان نقشی را بازی می‌کند که زنجان‌پور قرار بوده آن را بازی کند، پویان در این باره گفت:«من اعتقاد دارم که یک بازیگر در ارائه یک شخصیت باید آن را باورپذیر ارائه دهد. این باورپذیری هم توسط آقای زنجان‌پور به وجود آمد و هم در کار جهانگیر الماسی می‌توانستیم ببینیم. بله، جنس بازی این دو فرق می‌کند اما باید ببینیم که درون مایه شخصیت را چقدر خوب خوب دریافت کرده‌اند و چقدر باورپذیر ارائه داده‌اند. آقای الماسی‌ این باورپذیری شخصیت"گابریل" را بسیار مناسب ارائه داد.»
همچنین این خبرنگار به صداسازی در بازی جهانگیر الماسی اشاره کرد، پویان در این باره گفت:«صدای صحنه‌ایِ آقای الماسی همین است، ایشان صداسازی نمی‌کنند. از ایشان خواسته شد که از صدایشان متناسبِ آن شخصیت استفاده کند. من‌ می‌خواستم اقتدار این شخصیت هم در صدا، هم در حرکات و هم تصویرسازی‌هایِ بازیگر دیده شود.»
همچنین اگر آقای الماسی صداسازی می‌کرد نمی‌توانست راکُرد صدا را در طول اجراها حفظ کند.»
پویان درباره‌یِ نمایشنامه ایبسن گفت:«ایبسن ماندگاریش به خاطر پیام فرا زمانی و مکانی آثارش است. نمایش"جان گابریل بورکمن" نمایش سختی است ولی من هم تَن به نمایشنامه ساده نمی‌دهم. در هر کدام از نمایشنامه‌های ایبسن، دست شما برای میزانسن دادن و کارگردانی باز است. من یک بار تله تئاتری از این نمایشنامه دیدم که از آن خوشم نیامد، نه این که این خوش نیامدن به خاطر سلیقه من باشد به نظرم کار پر ایرادی بود در آن موقع با خودم گفتم چگونه می‌شود این نمایشنامه را روی صحنه برد و بعد از"دشمن مردم" این نمایشنامه دغدغه من شد.»
وی در ارتباط با طراحی صحنه و تغییر محل اجرا از تالار چهارسو به تالار اصلی گفت:«متأسفانه در تالار چهارسو همه چیز فشرده بود. وقتی در تمرین یک میزانسن را در یک فضای چهار متری می‌دهید ولی در اجرا این فضا تبدیل به دو متر می‌شود، همه چیز از دست می‌رود و ما در تالار چهارسو این مشکل را داشتیم. هر چند تغییر محل اجرا ناخواسته بود اما به سود نمایش تمام شد.»
علی پویان در پایان درباره‌یِ تعهد هنرمند در مقابل مخاطب گفت:«ما به عنوان هنرمند چقدر مجاز هستیم که تماشاگران را به اجراهای ساده عادت دهیم.»
وی در ادامه افزود:«ما در زندگی آشکارها را پنهان می‌کنیم، اما روی صحنه پنهان‌ها را آشکار می‌کنیم. ممکن است نمایش من 20 نفر هم تماشاگر نداشته باشد اما احساس می‌کنم ما تعهد داریم که نوع تئاتر اندیشه‌ورز را به تماشاگر معرفی کنیم. در تعریف هنر متعهد، هنرمند یک گام جلوتر از مخاطب است. قرار نیست هنرمند دور از جامعه باشد اما هنرمند مانند نوری است که جامعه را روشن می‌کند، من اعتقاد دارم هنرمند مسئولیت دارد.»